Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 08/05/2016 το απόγευμα η προγραμματισμένη εκδήλωση στήριξης προσφύγων & μεταναστών στο Πνευματικό Κέντρο Καλύμνου.
Η εκδήλωση περιλάμβανε προβολή του ντοκιμαντέρ "LUDLOW Οι Έλληνες στους πολέμους του άνθρακα" και μαθητική συναυλία με τους "REFUSION" (2o ΓΕΛ Καλύμνου).
Επισυνάπτουμε την τοποθέτηση του προέδρου της Β ΕΛΜΕ. Τοποθέτηση έκανε και ο πρόεδρος του ΣΕΠΕ Καλύμνου.
Τα υλικά που μαζεύτηκαν δόθηκαν στην Ομάδα Στήριξης Μεταναστών Καλύμνου.
Αγαπητοί
φίλοι & φίλες, σύντροφοι & συντρόφισσες
Η αποψινή
εκδήλωση προκύπτει ως αναγκαιότητα ώστε να συνδεθεί το μεταναστευτικό και
προσφυγικό ζήτημα ακόμα πιο στενά με το εργατικό λαϊκό κίνημα.
Ας
προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στα
ερωτήματα, ποιος είναι ο μετανάστης, πως δημιουργείται, τι σκοπό έχει για να
καταλάβουμε την ευθύνη που έχει το εργατικό λαϊκό κίνημα, στη στήριξη, στη
αλληλεγγύη που πρέπει να δείξει τόσο σε πρακτικό επίπεδο όσο και σε πολιτικό.
Αλλά και την ευθύνη των διαφόρων ομάδων που δραστηριοποιούνται στην
καθημερινότητα των προσφύγων ώστε να συνδεθούν με το εργατικό λαϊκό κίνημα.
Ποιος είναι
ο μετανάστης; Στο πρόσωπο του πατέρα που έχασε το παιδί του, στο πρόσωπο της
μάνας που έχασε το σύζυγο της, στο πρόσωπο του παιδιού που έχασε την παιδική
του αθωότητα σίγουρα δεν θα γνωρίσουμε κάποιον εφοπλιστή ή βιομήχανο, κάποιον
τραπεζίτη ή κάποιον μεγαλοαστό. Μήπως αναγνωρίσατε κάποιον επενδυτή; Όχι
βέβαια. Είναι σίγουρο ότι στο πρόσωπο τους θα δούμε γνώριμες φυσιογνωμίες
σχεδόν σαν τις δικές μας. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι αλλιώς. Είναι η δική
μας απεικόνιση σε άλλη χώρα. Είναι εργαζόμενοι, απλοί πολίτες, νοικοκυραίοι να
τους πούμε λαϊκά, εργατική τάξη της χώρας τους να τους πούμε με πολιτικούς
όρους.
Πώς έγινε
μετανάστης; Μήπως μια φυσική καταστροφή τους ανάγκασε να φύγουν; Ένα τσουνάμι
ας πούμε. Βέβαια τσουνάμι από βόμβες δεν το λες και φυσική καταστροφή. Άρα τι
τον οδήγησε στην απόφαση να εγκαταλείψει τη χώρα του;
Φίλες και φίλοι
Η περίοδος
που διανύουμε χαρακτηρίζεται από την βαθιά κρίση που διέρχεται το καπιταλιστικό
σύστημα αποτέλεσμα της οποίας είναι οι καπιταλιστικές χώρες και ενώσεις να
περνούν σε ιμπεριαλιστικό στάδιο δηλαδή ακριβώς επειδή η πίτα των κερδών
μικραίνει γίνονται όλο και περισσότερο επιθετικοί ώστε να βγουν όσο πιο
αλώβητοι γίνεται από την κρίση φορτώνοντας βέβαια το βάρος της κρίσης στους
λαούς. Σε πρώτο στάδιο αυτό επιτυγχάνεται με πολιτικά μέσα αλλά γρήγορα αυτά
κρίνονται αναποτελεσματικά και χρονοβόρα οπότε οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις με
τη χρήση όπλων είναι μονόδρομος για τους καπιταλιστές ώστε να καταλάβουν όσο
μεγαλύτερη πίτα από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές μιας χώρες, να εκμεταλλευτούν
τη γεωστρατηγική θέση που κατέχει που πιθανόν κατέχει στους δρόμους κίνησης
εμπορευμάτων, πετρελαίου, φυσικού αερίου κλπ.
Οι λαοί σε
αυτές τις χώρες, κυρίως οι εργαζόμενοι, δέχονται την μεγαλύτερη βαρβαρότητα,
φτωχοποίηση, αιματοκύλισμα και εκμετάλλευση από τις αστικές τάξεις των ίδιων
των χωρών αυτών αλλά και αυτών που επιτίθενται. Εκμεταλλευόμενοι διάφορα
προβλήματα-προσχήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν όπως, το ISIS, οι τσιχαντιστές, οι μουτζαχεντίν,
αλλά και στο όνομα της υποτιθέμενης ελευθερίας ,δημοκρατίας, της ειρήνης,
άλλοτε πάλι ως υποστηριχτές διαφόρων
"λαϊκών επαναστάσεων" διαφόρων χρωματισμών όπως "πορτοκαλί επανάσταση"
με τελευταία την υποτιθέμενη "Αραβική άνοιξη", επεμβαίνουν
προκειμένου να επιβάλλουν τον έλεγχο των χωρών αυτών.
Οι
εργαζόμενοι αυτοί μη έχοντας άλλη λύση παρά την φυγή μακριά από τους
βομβαρδισμούς, μαζεύουν ότι έχουν και δεν έχουν σε μια προσπάθεια να σωθούν
αυτοί και τα παιδιά τους. Η εκμετάλλευση τους συνεχίζεται καθ' όλη την διαδρομή
τους από την χώρα τους ως και την χώρα τελικού τους προορισμού. Πνίγονται, σκοτώνονται, λεηλατούνται, σε όλη
τη διαδρομή, ξοδεύουν όλα τα χρήματα τους για να πληρώσουν τους δουλεμπόρους σε
αβέβαιες πολλές φορές συμφωνίες και υποσχέσεις. Χαρακτηρίζονται παράνομοι,
βρομεροί, άπλυτοι, αλλόθρησκοι, επικίνδυνοι, τρομοκράτες, βιαστές,
ανεπιθύμητοι. Δέχονται όλο το ρατσισμό και την ξενοφοβία που αποπνέει το
σύστημα και στο τέλος κρατούνται σε χώρους φιλοξενίας που η πολιτισμένη Ε.Ε.
μετέτρεψε σε χώρους κράτησης ώστε να προωθηθούν πίσω στη χώρα τους ή να
προωθηθούν στις χώρες τελικού προορισμού όταν και εφόσον και υπό τη προϋπόθεση
ότι έχουν τις κατάλληλες δεξιότητες και γνώσεις ώστε να ενταχθούν αμέσως στο
εργατικό δυναμικό της χώρας, φυσικά με μικρότερα μεροκάματα, με ελάχιστα
δικαιώματα, πληρώνοντας ακόμα και με τιμαλφή την είσοδο τους σε αυτές.
Μόνιμοι κερδισμένοι σε όλη τη διαδρομή οι καπιταλιστές.
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι
Οι πρόσφυγες και μετανάστες είναι
κομμάτι της παγκόσμιας εργατικής τάξης και ως τέτοιο πρέπει να το δούμε,
μπορούμε να ταυτιστούμε μαζί τους, να νιώσουμε τη θέση που έχουμε σε αυτό το
εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, ώστε και να βοηθήσουμε πραγματικά αυτούς
τους ανθρώπους, μαζί τους να ορθώσουμε ένα τοίχος απέναντι σε αυτά τα παράσιτα
του μόχθου μας, να αποκαλύψουμε τον πραγματικό εχθρό, να προσανατολίσουμε τις
εργατικές τάξεις των χωρών σε ριζική ρήξη και ανατροπή αυτού του συστήματος.
Δεν αρκεί να δώσουμε ένα πιάτο φαΐ και ένα στεγνό ρούχο, πρέπει ταυτόχρονα να
ξεριζώσουμε το σύστημα που επενδύει στην
εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Μια πρώτη απάντηση στο πως θα γίνει αυτό.
Στο ντοκιμαντέρ που ακολουθεί θα παρακολουθήσουμε τη πορεία
των Ελλήνων μεταναστών στα ανθρακωρυχεία του Κολοράντο στις αρχές του 20ου
αιώνα. Σε μια περίοδο όπου το καπιταλιστικό σύστημα βρισκόταν σε κρίση,
γεννούσε τοπικούς, μικρής έκτασης πολέμους, έδωσε τον β βαλκανικό πόλεμο και
κλιμακώθηκε με τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Οι λαοί, όπως και ο δικός μας
βρισκόταν σε εξαθλίωση με αποτέλεσμα τα μεταναστευτικά καραβάνια να πυκνώνουν.
Ο φτωχός εργαζόμενος που δεν είχε δουλειά ξεπούλησε ότι είχε και δεν είχε,
χρεώθηκε, για να φύγει σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Αυτό που αντίκρισε
βέβαια ήταν η σκληρή εκμετάλλευση με τη μορφή της "επί συμβάσει δουλείας".
Σε άθλιες συνθήκες δουλειάς και ζωής, με το χρέος του παρόλη τη σκληρή δουλειά
αντί να μειώνεται αυξανόταν συνεχώς .
Όμως αυτό που φαινόταν ακατόρθωτο και μάλιστα σε μετανάστες
ήταν να αντιταχθεί και να υπερασπιστεί το δίκιο του. Οργανώθηκε στο σωματείο
του και πολέμησε από τις γραμμές του και ιδεολογικά αλλά και με το όπλο στο
χέρι. Αποφάσισε να ενωθεί, με αιτήματα που δεν διαχώριζαν αλλά ένωναν
παραμερίζοντας εθνικιστικές, θρησκευτικές, φυλετικές και άλλες διακρίσεις. Το
ντοκιμαντέρ αυτό μας δείχνει πιο δρόμο έχουν να ακολουθήσουν οι εργάτες για να
γίνουν κύριοι του εαυτού τους και του πλούτου που παράγουν.
